De wat oudere mevrouw in de deuropening keek me vastberaden aan. Een gesprek dat ging er niet van komen!

Sinds enige tijd ben ik vrijwilliger bij buurtbemiddeling. 

Voor wie niet bekend is met dit concept: Als er problemen bestaan tussen buren of in een wijk, kan iemand zich melden bij de LEV groep en kan buurtbemiddeling worden ingeschakeld.

De vrijwillige buurtbemiddelaars gaan dan proberen het gesprek tussen partijen weer op gang te brengen.

Maar wat nu als maar 1 iemand een probleem ervaart en de ander (zegt van) niet.

Tsja....

Arbeidsconflict
Als je de definitie van een arbeidsconflict volgens de STECR richtlijn erop na kijkt, staat er dat als 1 van de 2 partijen een situatie als conflict ervaart, er een conflict is.

Hoe vaak ik in de praktijk van werkgevers niet gehoord heb "ja maar er is helemaal geen conflict"

Zeker sinds de komst van de WWZ (en straks de WAB) is de drempel voor een werknemer om aan te geven een conflict te ervaren, minder groot. Want bij een ontslag volgt nagenoeg altijd een vergoeding... (zie ook mijn blog 'een arbeidsconflict, komt dat even goed uit')

'Ik hoef niet te praten, ik heb geen problemen'. Dit kan je als werkgever niet zeggen.

Hoe kan het ook?
Op de school van mijn kinderen bestaat er een systeem voor ruzies op het schoolplein (uitleg van mijn zoontje van 8):
- eerst zelf proberen op te lossen
Dit is (ook voor volwassenen) heel lastig, want we gaan liever dit soort gesprekken uit de weg. Dan liever meteen naar de juf (of als je later groot bent, naar de politie of een advocaat of rechter)
- lukt het niet zelf, dan meld je je bij de juf
- je haalt degene waarmee je een probleem hebt erbij
- en de juf laat ze allebei hun verhaal doen
- en ze zelf een oplossing bedenken
- wordt het een welles/nietes, dan ben je af.
- Maar het wordt wel in 'het boekje' genoteerd.
- sta je vaak in het boekje, dan volgt er een gesprek met je ..
(tekst gaat verder onder foto)

Mooi systeem?! 

In elk geval volgt er altijd een gesprek. En dat vind ik wel goed.

Terug naar de buurtbemiddeling:
'Ik heb geen probleem, dus ik hoef niet te praten'

Tsja... buurtbemiddeling en ook mediation is gebaseerd op vrijwilligheid. Zonder committent om aan een oplossing te willen werken, gaan wij bemiddelaars niets doen. (zie voor het mediationproces). Het is jouw/jullie probleem en daar moet je zelf mee aan de slag gaan.

Maar als je nu zelf geen probleem hebt? 
Maar de ander wel met jou?
Is dit dan een welles/nietes en ben je af?
Is er ergens een boekje waarin je dan komt te staan?

Het probleem is er niet mee weg, ook al doe je nog zo hard je best te doen alsof het er niet is.

Moet die vrijwilligheid er altijd zijn?
Bereidheid (hoe klein ook) om de situatie te willen verbeteren, is ook al goed.

Moet je wel door hebben, dat er een probleem is...

Want anders ben je af....Wil je preventief aan de slag met conflicten in jouw organisatie? Vraag dan hier mijn e-boek "Voorkom gedoe op de werkvloer" aan.