‘Er zijn spanningen in de arbeidsrelatie en er wordt geadviseerd een gesprek met elkaar aan te gaan, zonodig onder begeleiding van een mediator.’

Zo (of woorden van gelijke strekking) wordt vaak het startsein gegeven om eens over mediation na te gaan denken.

Wat gaat dat allemaal weer kosten?

Hoeveel tijd gaat daar weer overheen?

Dan is de mediator gevonden.

Mooi!

We kunnen van start.

Als mediator ga ik dan eerst een intake-gesprek met de partijen apart aan.

Gewoon om kennis te maken en uitleg te geven over wat mediation eigenlijk is, maar ook om alvast eens zijn/haar kant van het verhaal te horen.

Niet zelden gebeurt het vervolgens dat ik de medewerker in de intake spreek en deze volkomen overstuur is.

Niet zelden maak ik mee dat de medewerker dan zegt: ik kan écht geen gesprek voeren met de werkgever. Ook niet als jij erbij bent.

Niet zelden is niet duidelijk vanuit de bedrijfsarts of de medewerker ook wel in staat is om het gesprek te voeren

Niet zelden adviseert de advocaat of jurist van de medewerker – ook zonder deze informatie bij de bedrijfsarts nagevraagd te hebben – werk maar gewoon mee, dan kan je dat nooit verweten worden.

Niet zelden ziet de werkgever op tegen de tijd en kosten die de mediation met zich mee brengt, terwijl ze het als volkomen hopeloos ervaren.

Tsja… en nu?

Ik ben geen arts.

Ik heb geen idee of iemand medisch in staat is om een gesprek te voeren.

Soms denk ik oprecht van niet.
Soms denk ik oprecht van wel.

En in beide gevallen komt het voor dat ik verrast wordt door de mening van de bedrijfsarts.

Mediation is vrijwillig.

Maar in het arbeidsrecht ligt dat toch wat lastig.

Want rechters rekenen zowel werkgever als werknemer erop af als ze niet meewerken aan mediation.

En als de medewerker niet mee werkt, terwijl de bedrijfsarts het adviseert, dan heeft dit een loonsanctie tot gevolg.

En de werkgever moet deze wel uitdelen, anders gaat het UWV daar weer iets van vinden.

En zo komt het dat ik regelmatig met partijen aan tafel zit, die zeggen mee te willen werken aan mediation, maar eigenlijk daar niet echt in geloven of niet echt achter staan.

Voor mij de uitdaging om deze partijen toch te begeleiden naar een goed gesprek.

Voor mij de uitdaging om partijen te laten inzien het tóch een kans te geven.

Voor mij des te groter de voldoening als juist in dit soort kwesties

Partijen – tegen hun eigen verwachting in – weer hoop krijgen

Weer wat dichter tot elkaar komen

Weer – sinds vaak lange tijd – elkaar in de ogen kijken en een gesprek voeren.

Moet het systeem anders vraag ik me wel eens af?

Op het moment dat een conflict aan de basis ligt van verzuim, dan is het eigenlijk al een gemiste kans als er verzuim optreedt.

Dan heb je (zowel werkgever als werknemer) – wat mij betreft – al een paar kansen gemist om het probleem op te lossen.

Met mediator of zonder.

Lopen de spanningen op, tijd voor een moedig gesprek.

Wil je conflictvaardiger worden en leren hoe je dit soort gesprekken voert of hoe je signalen herkent? Dan is mijn e-boek of mijn training misschien iets voor jou.