Hoe kunnen 2 mensen zo verschillend naar dezelfde situatie kijken?!

Bij onze mediations spreken wij altijd eerst de deelnemers apart. En wat vaak opvalt is dat ze wel ongeveer dezelfde gebeurtenissen beschrijven, maar er enorm grote verschillen zitten in hoe ze het beleefd hebben. Dat kan gaan over de manier waarop dingen gezegd zijn, maar dit kunnen zelfs ook feitelijk andere herinneringen zijn. Bijvoorbeeld wanneer iemand zich herinnert dat ze een gesprek buiten hebben gevoerd, en de ander meent dat het in de vergaderzaal was.

We leggen graag uit hoe dit kan gebeuren.

Hoe je brein je helpt

Het antwoord is eigenlijk simpel: je brein helpt je een handje. Je brein is namelijk ingesteld om je te helpen tegen potentieel gevaarlijke/negatieve situaties. Dus ook in conflicten! Je brein gaat bewijs verzamelen voor het negatieve, want dan ben je voorbereid op een mogelijk situatie en dus veilig. Positieve ervaringen worden in dit geval steeds vaker genegeerd.

En zo raak je vervolgens steeds verder overtuigd van je eigen gelijk, en maak je van de ander een vijand.

Wat het vervelende is?

Bij die ander gebeurt dit net zo hard! En het gevolg daarvan is dat jullie beelden steeds verder uit elkaar gaan lopen. Jij bijt je immers vast in wat jij gelooft, en dat komt meestal niet zo overeen met wat de ander vindt (want dan had je waarschijnlijk geen conflict, toch?). En andersom werkt dat dus precies hetzelfde.

Uiteindelijk kun je allebei eigenlijk niets meer goed doen. Dat is meestal het moment dat een conflict escaleert en uit de hand loopt. Vaak wordt het dan moeilijk om hier zelf weer uit te komen.

Wat kun je er dan toch aan doen?

Mocht je je in zo’n situatie bevinden, dan willen we je toch uitdagen om te kijken of je er zelf nog iets aan kan doen.
Wat dan, hoor ik je denken?

Probeer je vizier weer eens wat meer open te zetten. Verruim je blik!

Dat wil zeggen, dat beeld waar je je nu in vast bent gaan bijten, is dat echt het hele beeld? Of is het verhaal groter? Kan de ander ook andere bedoelingen hebben?

We zeggen hiermee niet dat je visie niet klopt. Je beleeft het zo, en daarmee is het voor jou gewoon waar. Maar dat wil alleen niet zeggen dat dat ook de intentie is van de ander.

Ga weer in gesprek

Ga op onderzoek uit. Wat zijn nu echt de intenties van de ander? Waarom zijn de dingen gegaan zoals ze zijn gegaan? En ik ervaar dit, maar de ander ervaart dat. Kun je uitvinden waarom dat zo is? En kun vervolgens je samen misschien tot nieuwe inzichten komen?

Vaak zien wij dat er eigenlijk helemaal geen slechte intenties zijn. Maar dat denken we wel. Dus, alles wat er gebeurt zien we in een negatief licht, terwijl dat helemaal niet per se zo hoeft te zijn. Door je blik open te zetten en erover te praten, kun je daarachter komen. Waarom gebeurde dit nu echt?